The sad hour
In de 19e eeuw waren de Victorianen erg bijgelovig. Wanneer een persoon stierf, was het de bedoeling dat alle klokken in het huis zouden worden gestopt op het exacte tijdstip van het overlijden van die persoon. De naalden hiervan bleven toen onbeweeglijk tot de begrafenis.
De Victorianen geloofden dat de tijd stopte op het moment van overlijden en dat er zonder de tijd een nieuw bestaan zou beginnen. Als de klokken niet zouden worden stilgezet, zou de geest van de overledene de levenden blijven achtervolgen en zou iedereen die in het huis woonde pech hebben.
Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw kunnen Victorianen kopen wat "The sad hour" wordt genoemd. Dit zijn kleine metalen klokjes, hun wijzers zijn gerangschikt om het tijdstip van overlijden van de overledene aan te geven en ze zijn versierd met goud of zilver.
Hierop werden de naam en informatie over de overledene gegraveerd. Vanwege hun zeldzaamheid op de markt waren deze zo duur dat de mensen die het zich konden veroorloven om ze te kopen de rijke hogere klassen waren.
Maar er waren wat goedkopere platen. Hierop konden we gravures vinden zoals "Moeder", "Onze lieveling" of "In rust".
Deze platen werden vervolgens op de kist van de overledene geplaatst om deze te versieren en ondergronds te begeleiden.
Hier zijn enkele authentieke foto's uit die tijd:
 |  |
|---|---|
 |  |
Mijn bronnen:
https://historydaily.org/feeding-bottles-of-the-victorian-era
https://www.youtube.com/watch?v=QcTeLx5lNIA&t=3090s